مقایسه ی اثر سه نوع تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی بر شاخص های بیوشیمیایی آسیب زای سلول های قلبی افراد فعال

مقدمه: شاخص های بیوشیمیایی آسیب زای سلول های قلبی، عواملی هستند که در تشخیص آسیب بافت قلب و نیز برای تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد استفاده می شوند. هدف از مطالعه ی حاضر مقایسه ی اثر سه نوع تمرین مقاومتی شدید (r)، استقامتی وامانده ساز (e) و ترکیبی (c) بر شاخص های بیوشیمیایی آسیب زای سلول های قلبی (ck-mb و ctnt) مردان فعال بود. روش ها: 15 مرد جوان فعال و سالم به صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها سه نوع تمرین را در سه روز مختلف با فاصله ی زمانی 7 روز در میان اجرا کردند. نمونه های خونی قبل و بلافاصله بعد از تمرین گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از paired-t، anova و آزمون تعقیبی scheffe استفاده شد. 01/0 > p معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: 15 مرد جوان با میانگین سنی 60/1 ± 23 سال، قد 75/3 ± 93/173 سانتی متر، وزن 74/8 ± 69 کیلوگرم و حداکثر اکسیژن مصرفی 87/41 ± 48/51 میلی لیتر با ازای هر کیلوگرم وزن بدن دردقیقه بررسی شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان ck-mb بلافاصله بعد از هر سه نوع تمرین نسبت به مقادیر پیش از تمرین به طور معنی داری افزایش یافت (01/0 > p)، اما بین سه نوع تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی در پس آزمون تفاوت معنی داری مشاهده نشد. میزان ctnt بعد از هیچیک از تمرینات افزایش معنی داری نداشت (01/0 = p). اما میزان آن پس از تمرین استقامتی و ترکیبی بیش از میزان آن پس از تمرین مقاومتی بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که با وجود افزایش مقادیر ck-mb که ممکن است ناشی از ماهیت تمرین ها و آسیب عضله به دلیل فعالیت شدید عضلانی در این تمرین ها باشد، اجرای سه نوع تمرین مقاومتی شدید، استقامتی وامانده ساز و ترکیبی به تغییرات معنی داری در میزان ctnt مردان فعال منجر نمی شود و نمی تواند آسیب قلبی را به دنبال داشته باشد.